در این خصوص مطالب فراوانی وجود داردکه به ذکر چند مورد بسنده می شود:
1. تنها چند روز پس از وقوع حادثه ی بهمن 57 بود که آقای پ.ی اطلاع داد که خبر یافته است تعداد کثیری از پرونده های اداری نمایندگی های یهود (سوخنوت) در آن اداره روی هم ریخته است و با نهایت رشادت اعلام کرد که کسانی را فرستاده است که این اسناد را جمع آوری و بسوزانند و موجب تأسف فراوان است که آقایان خودخواه [منظور نویسنده، کارکنان سفارت اسرائیل است] تا این حد احساس مسئولیت نداشته اند که این اسناد را که با جان و حیثیت عده ی زیادی بازی می کرد، قبلا و پیش از فرار، معدوم نمایند.(1)

2. در اواسط اسفند ماه 57، شادروان حبیب القانیان تلفنی با من تماس بر قرار نمود. به دنبال اعدام های دسته جمعی و مکرر همه روزه، سخت ناراحت بود. به من اظهار داشت نگرانی عمده ی من خرید ملک سفارت اسرائیل به نام انجمن کلیمیان است که مورد تصرف فلسطینی ها واقع و تبدیل به سفارت فلسطین شده است. به او پاسخ دادم که سند خریداری را شما امضا نکرده اید بلکه مرحوم عطاالله یومطوب به نمایندگی و وکالت از طرف انجمن در دفتر خانه حاضر و امضا نموده است و ظاهرا به شما ارتباطی ندارد و اگر سوالی شد، اظهار بی اطلاعی کنید(2)
در خصوص دو مطلب فوق الذکر سؤالات چندی مطرح می باشد که لازم است خوانندگان از آن مطلع باشند:
الف) فردی که از آن با نام مختصر پ.ی که به احتمال زیاد یهودی می باشد، چه شخصی است که نویسنده حاضر نشده نام کامل آن را ذکر کند؟ جز این که این احتمال وجود دارد که نامبرده در حال حاضر در کشور به سر می برد؟
ب) چه ارتباطی بین اسناد مذکور و اسرائیل بوده است که باقی ماندن آن می توانسته برای جامعه ی یهود ایران مضر باشد؟ اگر چه نمی توان به صورت دقیق در این خصوص اظهار نظر کرد، ولی این نکته مسلم است که این اسناد از عمق روابط بین یهودیان ایران و اسرائیل حکایت داشته است.
ج) نقش انجمن کلیمیان و فراهم آوردن امکانات حضور اسرائیل در کشور با در اختیار گذاشتن ملک برای این رژیم، خود سند روشن دیگری از روابط عمیق جامعه ی یهود ایران با اسرائیل می باشد.
3. یهودیان ایران پیرو درخواست من در یاری رسانی به نیازهای بیمارستان تل هشومر دست به کار شدند و در ماه اوت 1972 ابراهیم موره، یکی از رهبران آنان سی و هفت هزار و هفتصد و ده دلار آمریکایی و سپس یکصد هزار دلار را برای بیمارستان شیبا گرد آوری نمود و به اسرائیل فرستاد. یاری های بی پیرایه ی یهودیان ایرانی به دستگاه های پژوهشی اسرائیل همواره نمونه ی گویایی از پاکدلی و از خود گذشتگی آنان بوده است(3).
4. فروتنی و افتادگی را همپای آگاهی و پختگی، باید از ویژگی های اخلاقی رهبران صهیونست در ایران بدانیم. همه ی این رهبران با بزرگان کشور اسرائیل چه پیش از دوره ی خود فرمانی (استقلال) و چه پس از آن همکاری هایی تنیده و همکاری هایی فرهنگی داشتند.(4)
5. سند مربوط به ارتباط انجمن کلیمیان با سفیر اسرائیل در تهران (5).
6. دکتر لوی که از همان آغاز نوجوانی، در دل پیوندی استوار با سرزمین اسرائیل بسته بود، طی سالیان دراز با کسانی چون وایز من ، بن صوی، سوکولو، ژابو تنسکی، اوسیشکین، شارت بن گورین، دایان و چند تن دیگر از بزرگان مردانی که رهبری احیای اسرائیل را به عهده داشتند، در ارتباط بود. آتش عشق لوی به خاک نیاکانش، اسرائیل، همیشه در وجودش زبانه می کشید. (6)
7. کشش به سوی سرزمین مقدس میان یهودیان ایران، پس از صدور اعلامیه، بالفور کمابیش رو به تزاید گذاشته بود. (7)
8. بزرگترین حادثه تاریخی برای یهودیان ایران مانند دیگر یهودیان دنیا در این عصر، استقلال کشور اسرائیل بود که در نخستین دهه ی پادشاهی رضا شاه بود.(8)

• ارتباط یهودیان ایرانی با اسرائیل در اسناد ساواک
 

در این بخش نیز اسناد متعددی منتشر گردیده است که به لحاظ اختصار به مواردی چند اشاره می گردد:
1. در تاریخ 21 /1336/4 مراسم افتتاح بازی های ورزشی جوانان یهود جهان، از تلویزیون اسرائیل که به خوبی در اردن دیده می شود، پخش شد. یکی از تیم های شرکت کننده، تیم یهودیان ایران بود که بر خلاف اکثر تیم ها که پرچم ملی خود را حمل می کردند، پرچم اسرائیل را در دست داشت. (9)
2. شب گذشته در قهوه خانه ی چشمه اعلا، جوانان یهودی که عده ای از آنان همه شب در آنجا اجتماع می کنند، یکدیگر را خبر می نمودند که برای فردا ساعت 16 در کلوب اسرائیل جمع شوند. از یکی دو نفر از آنها تحقیق به عمل آمد و معلوم شد جوانان یهود در تهران اتحادیه ای را برای کمک به یهودیان فلسطین تشکیل داده اند و جلسه ی فردا هم برا ی همین منظور می باشد. (10)
3. روز 1352/7/22 جلسه ی انجمن کلیمیان با حضور کلیه ی اعضا و لوبرانی ، نماینده ی سیاسی اسرائیل در ایران و معاون وی و عزری نماینده ی سابق اسرائیل در ایران و با شرکت اعضای کمیته ی مگبیت گردیده است. در این جلسه ابراهیم راد و حبیب القانیان از تجار معروف یهودی پیشنهاد نمودند، همان طوری که قبلا کمیته های جمع آوری اعانه جهت کمک به اسرائیل به سر پرستی لطف الله حی تشکیل گردیده بود، مجددا تشکیل و سریعا نسبت به جمع آوری اعانه اقدام نمایند . در جلسه ی مذبور ابراهیم راد در زمینه ی جمع آوری پول و کمک به اسرائیل سخنان مهیجی ایراد نمود. ضمنا در روزهای اعیاد مذهبی یهودیان (روزه ی بزرگ) حدود 25 میلیون ریال از یهودیان برای کمک به اسرائیل جمع آوری گردیده است. آقای لوبرانی اظهار داشت که تل آویو اطلاع داده اند که همزمان با سایر ممالک دیگر، یهودیان ایران هم بایستی به اسرائیل کمک نمایند و بایستی مبلغ سی میلیون تومان جمع آوری شود. آقای عزری، نماینده ی پیشین اسرائیل در ایران، ارقام روزانه ی جنگ را بیان و اظهار داشت این جنگ برای اسرائیل گران تمام می شود وبایستی هر چه زودتر دست اندر کار جمع آوری اعانه شد. سپس القانیان اظهار داشت من کمک قابل توجهی به اسرائیل خواهم کرد و آقایان هم بایستی کمک نمایند. سپس آقای کرمانشاهچی و ابراهیم راد در زمینه ی جمع آوری پول و کمک به اسرائیل سخنان مهیجی ایراد نمودند .(11)
4. روز 1352/7/23 حدود 60 نفر از یهودیان سر شناس تهران که ضمنا اعضای کمیته های مگبیت می باشند، در محل انجمن کلیمیان تجمع نموده اند. در این جلسه لطف الله حی، نماینده ی اقلیت یهود در مجلس شورای ملی که سر پرستی کمیته های مگبیت را به عهده دارد، اظهار داشته: شما بایستی در نهایت خفا و پنهانی به طوری که کسی متوجه نشود، اعانه و پول جمع آوری نمایید تا از طرف مسلمانان و افراد مخالف مزاحمت هایی ایجاد نگردد و احیانا با مخالفت بزرگ مردم رو به رو نشوید و در این مورد بایستی کمال احتیاط را به کار ببرید که خدای نخواسته برای دولت دردسر ایجاد نشود. حاضرین در این اجتماع، سوالاتی در زمینه ی طرز جمع آوری اعانه از لطف الله حی نمودند که پاسخ لازم داده شده است. (12)
از اسناد مذکور تنها بازگو کننده ی گوشه ای از پیوندهای عمیق یهودیان ایرانی با اسرائیل می باشد. در واقع این روابط ابعاد گستردهای در حوزه های مختلف سیاسی، اطلاعاتی، امنیتی، اقتصادی و... داشته است که اسناد موجود و منتشر شده تنها زوایای کوچکی از این عرصه را بازگو می کنند تو خود حدیث مفصل خوان از این مجمل.
وجود روابط بین یهودیان ایران و اسرائیل در حالی بوده است که امام خمینی (ره) از شروع نهضت خود در سال 1342 همواره خطر اسرائیل را برای ایران و مسلمانان در سخنرانی ها و اعلامیه های متعدد بازگو نموده بود. لذا در این رابطه هیچ گونه جای ابهام یا توجیه وجود نداشته است. بنابراین اقدامات جامعه ی یهود ایران در یاری رسانی به رژیم غاصب اسرائیل با آگاهی و اطلاع آنها بوده است و این بخش از تاریخ که مبتنی بر واقعیات و اسناد معتبر می باشد، در آثار منتشر شده از سوی یهودیان ساکن در ایران که مدعی حضور آنها در به ثمر رساندن انقلاب اسلامی بوده، در بعد از انقلاب هیچ بازتاب و یا نمودی نداشته است.
در این میان انتشار کتاب ارزشمند سازمان های یهودی و صهیونیستی در ایران، نقطه ی عطفی در تاریخ معاصر ایران، جهت شناخت اقلیت یهودی در کشور و آشنایی با اقدامات و فعالیتهای آنان در رژیم سابق می باشد و جا دارد که پژوهش گران عرصه ی تاریخی در پژوهش های خود توجه بیشتری را به این کتاب داشته باشند.

• نتیجه
 

با بررسی آثار منتشر شده از سوی یهودیان می توان ویژگی های این آثار را در موارد زیر بیان نمود:
1. اکثر آثار و مطالب منتشر شده فاقد منبع می باشد.
2. منابع معرفی شده درآثار ارئه شده، جملگی به نقل از یهودیان مطرح گردیده است.
3. در اکثر این آثار سعی شده تا مطالب تاریخی و حوادث به گونه ای نقل شود که امکان تحقیق و ارزیابی آن از سوی منابع غیر یهودی فراهم نگردد.
4. جملگی این آثار بر یک نکته تأکید دارند و آن تأثیری است که فرهنگ، ادبیات، تاریخ، هنر و اقتصاد ایران از یهودیان پذیرا شده است.
5. بیشتر این آثار در قالب خاطره نویسی آورده شده است، به گونه ای که به راحتی بتوان بدون ذکر منبع به تحریف وقایع پرداخته و بافته های خود را به عنوان یافته های تاریخی به خواننده القا نمود.
6. عمده ی این آثار پس از انقلاب اسلامی و در خارج کشور منتشر گردیده است.
7. وجه غالب آثار چاپ شده در خارج از کشور، حمله به نظام جمهوری اسلامی و متهم نمودن آن به یهود ستیزی و تمجید از رژیم گذشته و یاد آوری دوران پر شکوه یهودیان در دوره ی پهلوی می باشد.
8. بیان مظلومیت یهودیان و ظلم و ستم روا شده به آنها در ادوار مختلف تاریخ ایران از جمله ویژگی آثار چاپ شده می باشد.
با تطبیق و بررسی مطالب منتشر شده از سوی یهودیان در داخل و خارج از کشور باید گفت جملگی این آثار یک هدف واحد را دنبال می نمایند. لیکن در داخل کشور، این مطالب با در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی منتشر، ولی در خارج از کشور این ملاحظات وجود ندارد. به طور مثال هر دو گروه از یهودیان داخل و خارج از کشور سعی در طرح موضوع ظلم و ستم روا شده علیه یهودیان در ایران را دارند. با این تفاوت که آثار چاپ شده در داخل از واژه ی نادیده انگاشتن حقوق یهودیان در طول سال های گذشته استفاده می نماید، در حالی که آثار چاپ شده در خارج از کشور از واژه ی یهود ستیزی در ایران استفاده می کنند.
در جمع بندی از مباحث طرح شده، باید گفت تمام هم وغم شماری از قلم به دستان و نویسندگان یهودی ایرانی درارائه ی آثار خود یک هدف می باشد و آن ایجاد یک تاریخ مصنوعی و تحریف شده آثار منتشره می باشد، به گونه ای که این آثار به عنوان منابع و مرجعی برای تحقیقات دیگران به ویژه بخش های دانشگاهی و مطالعاتی مورد استفاده قرار گریرد لذا تاریخ پژوهان و محققین باید در استفاده از آثار و نوشته های یهودیان موضوع تحریف، جعل و جریان سازی تاریخی را از سوی آنان مد نظر قرار دهند.
******

پی‌نوشت‌ها:
 

1. گزارش خاطرات یوسف کهن، بنیاد یوسف کهن، امریکا، 1993، ص 316.
2. همان.
3. مئیر عزری، یادنامه، دفتر دوم، برگردان به فارسی ابراهام حاخامی، اورشلیم، 2000، ص 44.
4. همان، ص 194.
5. همان، ص266.
6. تاریخ جامع یهودیان، همان، ص 14.
7. همان، ص 506.
8. همان، ص 538
9. سازمان های یهودی و صهیونیستی در ایران، مؤسسه ی مطالعات و پژوهش های سیاسی، تهران، 1381، ص 93.
10. همان،ص 82.
11. همان ص 514 و 515.
12. همان ،ص516.