کارکردهای طلبه، و خدمات تخصصی‌ای که می‌تواند ارائه دهد، آینده کاری او و مأموریتی که باید بر عهده گیرد، غایات و مقاصدی که بر طلبگی مترتب است، اهداف کاری، و آفاق طلبگی یعنی افق‌های دوردستی که شایسته است یک طلبه برای انتهای مسیر خود در نظر گیرد چیست؟ و به دیگر زبان شؤون تخصصی حوزویان و تیپ‌های تخصصی در عالم طلبگی کدام‌اند و چگونه طبقه‌بندی می‌شود؟
کارکردهای طلبه، و خدمات تخصصی‌ای که می‌تواند ارائه دهد، آینده کاری او و مأموریتی که باید بر عهده گیرد، غایات و مقاصدی که بر طلبگی مترتب است، اهداف کاری، و آفاق طلبگی یعنی افق‌های دوردستی که شایسته است یک طلبه برای انتهای مسیر خود در نظر گیرد چیست؟ و به دیگر زبان شؤون تخصصی حوزویان و تیپ‌های تخصصی در عالم طلبگی کدام‌اند و چگونه طبقه‌بندی می‌شود؟
گذشته از دو سپهر نظری و سازمانی ، در نهایت دولت ها تأسیس می شوند تا بتوانند از طریق مدیریت منافع ملی به تنظیم امور همت گمارند و تحصیل منافع عمومی را میسر سازند . از این منظر ، هر دولتی یک نهاد ارزیابی می شود که باید از عهده تکالیف اولیه تعریف شده برایش برآید . در غیر این صورت ، توجیهی برای آن وجود ندارد . مجموع مباحث این بخش ذیل عنوان دولت های مقتدر می آید . نتیجه بحث آن است که ، جوامع خواهان دولت های مقتدری هستند که بتوانند از عهده وظایف شان به نحو احسن برآیند. دولت اسلامی مقتدر از این منظر با دو حوزه رسالتی شناسانده می شود: ادامه مطلب...
ابعاد ژئوپلیتیک قدرت: مجتمع و متحد شده‌اند ـ همراه‌اند ـ یاری خداوند آنها را کمک می‌کند.
سیاست: پرچمهای سیاه ـ خارج می‌شوند.
جغرافیا: خراسان.
امام علی (ع) می‌فرمایند: (هنگامیکه سپاه سفیانی به سوی کوفه عزیمت می‌کند، سفیانی گروهی را به جستجوی اهل خراسان می‌فرستد که برای یاری حضرت مهدی (عج) خروج کرده‌اند. سپاه سفیانی با سپاه سید هاشمی در دروازه اصطخر روبرو می‌شود که مردمی به نام شعیب بن صالح پرچمدار خراسانی‌هاست و پرچمهای سیاهی در دست دارند. نبرد سختی در میانشان پدید می‌آید که سرانجام صاحبان پرچمهای سیاه پیروز می‌شوند و سپاه سفیانی پا به فرار می‌گذارند. در آن هنگام مردم به دیدار حضرت مهدی (ع) مشتاقتر می‌شوند و به جستجوی او می‌پردازند. مهدی در آن هنگام در مکه ظهور می‌کند و پرچم رسول اکرم (ص) را در دست می‌گیرد).25 ادامه مطلب...
در این خصوص مطالب فراوانی وجود داردکه به ذکر چند مورد بسنده می شود:
1. تنها چند روز پس از وقوع حادثه ی بهمن 57 بود که آقای پ.ی اطلاع داد که خبر یافته است تعداد کثیری از پرونده های اداری نمایندگی های یهود (سوخنوت) در آن اداره روی هم ریخته است و با نهایت رشادت اعلام کرد که کسانی را فرستاده است که این اسناد را جمع آوری و بسوزانند و موجب تأسف فراوان است که آقایان خودخواه [منظور نویسنده، کارکنان سفارت اسرائیل است] تا این حد احساس مسئولیت نداشته اند که این اسناد را که با جان و حیثیت عده ی زیادی بازی می کرد، قبلا و پیش از فرار، معدوم نمایند.(1)
